Verhalen van lesklanten en toeschouwers clinics
Tijdens de lessen is het leuk om te zien en horen hoe de relatie tussen de mensen die ik lesgeef en hun paarden als snel op een positieve manier veranderd. Om dit gevoel met jullie te delen heb ik een aantal van mijn lesklanten gevraagd of zij een stukje willen schrijven voor onze site. Zo nu en dan zullen op deze pagina verschillende verhalen verschijnen. Lees mee en geniet van hun verhalen.
Het verhaal van Magic Star, of eigenlijk: het probleem van Els DEEL 1
Ik ben Els van der Meulen en ben startgerechtigd klasse 4 enduranceruiter. Met mijn Monty R. heb ik ruim 10 jaar zeer succesvol in de endurance gereden.
Toen Monty in januari 2010 overleed, ben ik al vrij snel op zoek gegaan naar een nieuw maatje. Ik miste het paardgebeuren zo verschrikkelijk, dat ik dit gat zo snel mogelijk wilde opvullen.
Lees meer over Monty op: http://montiesmama.come2me.nl , zodat je beter kunt begrijpen hoe de band met mijn topper was.
Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat ik rijkunstig geen topper ben. Monty en ik konden elkaar geweldig goed aanvoelen en met een groot wederzijds respect, hebben we elkaar naar een ongekende hoogte gebracht binnen de sport.
Met het inmense gevoel van verdriet en leegte, ben ik op zoek gegaan naar een nieuw maatje.
Ik had geen hoge verwachtingen. In de endurance waren we al zo ver gekomen, dat het niet waarschijnlijk leek op mijn leeftijd, dat ooit nog met een nieuw paard voor elkaar te gaan krijgen. En wilde ik dat wel? Het moet zich aandienen, een paard groeit samen met jou naar de top, dat duurt jaren, alles moet kloppen. Dit train je niet 'even'.
Ik was blanco. Het rugzakje Monty moest onzichtbaar zijn voor mijn nieuwe pony, hoe naief denk je nu. Toen voelde dat niet zo. Ervaring zat, dacht ik.
Magic vonden we al snel. Ze was 'licht aangereden'. Mooie uitdaging, dat kon ik wel aan.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-STETHVDQ-D.jpg
Foto van de aankoopkeuring.
Eenmaal thuis, heel langzaam begonnen elkaar te leren kennen. Dit liep beslist niet zoals verwacht. Magic had een ernstige vorm van mok. Bijzonder pijnlijk en dat liet ze duidelijk weten. Ze trapte iedereen van zich af. Binnen twee dagen had ik al een aantal trappen te pakken.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-MSAHH6ST-D.jpg
Hoe voorzichtig ik haar ook benaderde, ze bleef zich afsluiten voor alles en iedereen.
Rijden leek in het begin goed te gaan. Ze was flegmatiek, maar ach een jong paard, wat wil je.
De maanden erna, bleef ze agressief en met rijden bijzonder explosief of niet vooruit te branden. Probeerde ik haar te motiveren iets meer door te werken onder het zadel, dan ging ze nog langzamer lopen en als je dan een keer je kuit te hard aandrukte, dan zorgde ze ervoor, dat je er in drie sprongen naast lag.
Om mijzelf te beschermen en de 'psychische druk' die er op mij lag weg te nemen, heb ik besloten om er niet meer op te stappen.
Dit gaf een beetje lucht en we konden heel langzamerhand, zonder het gevoel 'we moeten iets DOEN' aan elkaar wennen. Een klein beetje begonnen we elkaar te vertrouwen, ik durfte al hoeven uit te krabben..... als ze vast stond en er iemand in de buurt was.
Hoe moest dit verder gaan. We waren inmiddels al ruim 8 maanden bij elkaar -tot elkaar veroordeeld- en nog geen stap vooruit.
Ik hoorde over Kim Steutel en Equi Unity en haar ervaring om onder andere mensen en paarden te begeleiden, die tegen dit soort problemen aanliepen. Lees verder hoe dit is verlopen hieronder in deel 2 van mijn verhaal.
Toen Monty in januari 2010 overleed, ben ik al vrij snel op zoek gegaan naar een nieuw maatje. Ik miste het paardgebeuren zo verschrikkelijk, dat ik dit gat zo snel mogelijk wilde opvullen.
Lees meer over Monty op: http://montiesmama.come2me.nl , zodat je beter kunt begrijpen hoe de band met mijn topper was.
Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat ik rijkunstig geen topper ben. Monty en ik konden elkaar geweldig goed aanvoelen en met een groot wederzijds respect, hebben we elkaar naar een ongekende hoogte gebracht binnen de sport.
Met het inmense gevoel van verdriet en leegte, ben ik op zoek gegaan naar een nieuw maatje.
Ik had geen hoge verwachtingen. In de endurance waren we al zo ver gekomen, dat het niet waarschijnlijk leek op mijn leeftijd, dat ooit nog met een nieuw paard voor elkaar te gaan krijgen. En wilde ik dat wel? Het moet zich aandienen, een paard groeit samen met jou naar de top, dat duurt jaren, alles moet kloppen. Dit train je niet 'even'.
Ik was blanco. Het rugzakje Monty moest onzichtbaar zijn voor mijn nieuwe pony, hoe naief denk je nu. Toen voelde dat niet zo. Ervaring zat, dacht ik.
Magic vonden we al snel. Ze was 'licht aangereden'. Mooie uitdaging, dat kon ik wel aan.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-STETHVDQ-D.jpg
Foto van de aankoopkeuring.
Eenmaal thuis, heel langzaam begonnen elkaar te leren kennen. Dit liep beslist niet zoals verwacht. Magic had een ernstige vorm van mok. Bijzonder pijnlijk en dat liet ze duidelijk weten. Ze trapte iedereen van zich af. Binnen twee dagen had ik al een aantal trappen te pakken.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-MSAHH6ST-D.jpg
Hoe voorzichtig ik haar ook benaderde, ze bleef zich afsluiten voor alles en iedereen.
Rijden leek in het begin goed te gaan. Ze was flegmatiek, maar ach een jong paard, wat wil je.
De maanden erna, bleef ze agressief en met rijden bijzonder explosief of niet vooruit te branden. Probeerde ik haar te motiveren iets meer door te werken onder het zadel, dan ging ze nog langzamer lopen en als je dan een keer je kuit te hard aandrukte, dan zorgde ze ervoor, dat je er in drie sprongen naast lag.
Om mijzelf te beschermen en de 'psychische druk' die er op mij lag weg te nemen, heb ik besloten om er niet meer op te stappen.
Dit gaf een beetje lucht en we konden heel langzamerhand, zonder het gevoel 'we moeten iets DOEN' aan elkaar wennen. Een klein beetje begonnen we elkaar te vertrouwen, ik durfte al hoeven uit te krabben..... als ze vast stond en er iemand in de buurt was.
Hoe moest dit verder gaan. We waren inmiddels al ruim 8 maanden bij elkaar -tot elkaar veroordeeld- en nog geen stap vooruit.
Ik hoorde over Kim Steutel en Equi Unity en haar ervaring om onder andere mensen en paarden te begeleiden, die tegen dit soort problemen aanliepen. Lees verder hoe dit is verlopen hieronder in deel 2 van mijn verhaal.
Het verhaal van Magic Star, of eigenlijk: het probleem van Els DEEL 2
Els en Magic tijdens buitenrit met touwhalster
De winter van 2010/2011 hebben we heel veel geleerd van Kim en haar grondwerk. Ik ging meer van mijn eigen gedrag begrijpen en daardoor ook van het gedrag van mijn paard. Ik leerde meer kijken naar mijn paard en ging voelen hoe het is om je paard te lezen.
Op een trailerlaadclinic/spelletjesdag van Kim heb ik geleerd hoe ik Magic op eigen initiatief de trailer in krijg, wat voor die tijd toch vaak een gevecht was.
Maar toch zijn er momenten geweest, dat ik het door mijn angst voor Magic niet meer zag zitten.
In overleg met Kim, heb ik toen besloten haar te koop aan te bieden op de site van Equi Unity.
Toen dacht ik: 'wat doe ik nu? wil ik dat iemand anders met dit voor mij zo ontzettend gecompliceerde paard aan het werk gaat?' Toen ik me dat realiseerde, ben ik gaan vechten. Ik heb mezelf een schop onder mijn kont gegeven heb me voor mijn gevoel meer open gesteld voor mijn paard. Ik heb mezelf vanaf dat moment ook verboden om aan haar te denken en over haar te praten als 'de bitch'.
Ik ben haar gaan zien als een partner, ben haar alles gaan uitleggen in mijn gedachten en ben gaan proberen in gedachten contact met haar te maken. Eigenlijk zoals ik dat ook altijd met deMont had gedaan.
Kim is in die tijd begonnen haar te rijden. Ik stond bidderend aan de bakrand. Maar meteen al vanaf de eerste rit ging het heel erg goed. Sinds die tijd heeft ze nog geen een keer geprobeerd een van ons eraf te gooien, hoe anders dan een half jaar daarvoor.
Met Pasen ben ik met Magic naar de NH week van Equi-Unity in Hoenderloo gegaan. Dit is voor ons een topweek geweest. Ik leerde me iets meer te ontspannen en weer te voelen dat knol lol moet zijn.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-IUM8LRBK-D.jpg
Wat ook heel mooi was om te voelen en anderen zagen dat ook: Magic ging in deze vreemde omgeving meer contact met mij maken.
De week heeft ons een boost gegeven om verder door te pakken met rijden.
Deze foto van Hoenderloo verwoordt hoe wij de toekomst vanaf dat moment gingen zien.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-OYQJ63RM-D.jpg
In september werd ik een aantal zondagen door endurance trainingsmaatje Maeike op sleeptouw genomen.
Magic vond het helemaal leuk om met die grote enge vrachtwagen, waar ze nu zowat in springt, op stap te gaan.
Vorige week ben ik voor het eerst met Kim en haar Orsini samen op pad gegaan. Allebei lekker op een touwhalstertje ontspannen door het Amsterdamse Bos gebanjerd.... wie had dat ooit kunnen denken?
Mijn startkaart endurance loopt nog...... ik ga hem niet stopzetten, pas dus maar op!!!
Met behulp van Kim en Equi-Unity ben ik mijn paard beter gaan begrijpen, lezen en kan ik naar haar luisteren. Hierdoor kan ik haar bieden wat ze van mij nodig heeft.
Tot slot:
When we listen, we learn. When we learn, we understand. When we understand, we create Magic....
Els van der Meulen
="
Op een trailerlaadclinic/spelletjesdag van Kim heb ik geleerd hoe ik Magic op eigen initiatief de trailer in krijg, wat voor die tijd toch vaak een gevecht was.
Maar toch zijn er momenten geweest, dat ik het door mijn angst voor Magic niet meer zag zitten.
In overleg met Kim, heb ik toen besloten haar te koop aan te bieden op de site van Equi Unity.
Toen dacht ik: 'wat doe ik nu? wil ik dat iemand anders met dit voor mij zo ontzettend gecompliceerde paard aan het werk gaat?' Toen ik me dat realiseerde, ben ik gaan vechten. Ik heb mezelf een schop onder mijn kont gegeven heb me voor mijn gevoel meer open gesteld voor mijn paard. Ik heb mezelf vanaf dat moment ook verboden om aan haar te denken en over haar te praten als 'de bitch'.
Ik ben haar gaan zien als een partner, ben haar alles gaan uitleggen in mijn gedachten en ben gaan proberen in gedachten contact met haar te maken. Eigenlijk zoals ik dat ook altijd met deMont had gedaan.
Kim is in die tijd begonnen haar te rijden. Ik stond bidderend aan de bakrand. Maar meteen al vanaf de eerste rit ging het heel erg goed. Sinds die tijd heeft ze nog geen een keer geprobeerd een van ons eraf te gooien, hoe anders dan een half jaar daarvoor.
Met Pasen ben ik met Magic naar de NH week van Equi-Unity in Hoenderloo gegaan. Dit is voor ons een topweek geweest. Ik leerde me iets meer te ontspannen en weer te voelen dat knol lol moet zijn.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-IUM8LRBK-D.jpg
Wat ook heel mooi was om te voelen en anderen zagen dat ook: Magic ging in deze vreemde omgeving meer contact met mij maken.
De week heeft ons een boost gegeven om verder door te pakken met rijden.
Deze foto van Hoenderloo verwoordt hoe wij de toekomst vanaf dat moment gingen zien.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-OYQJ63RM-D.jpg
In september werd ik een aantal zondagen door endurance trainingsmaatje Maeike op sleeptouw genomen.
Magic vond het helemaal leuk om met die grote enge vrachtwagen, waar ze nu zowat in springt, op stap te gaan.
Vorige week ben ik voor het eerst met Kim en haar Orsini samen op pad gegaan. Allebei lekker op een touwhalstertje ontspannen door het Amsterdamse Bos gebanjerd.... wie had dat ooit kunnen denken?
Mijn startkaart endurance loopt nog...... ik ga hem niet stopzetten, pas dus maar op!!!
Met behulp van Kim en Equi-Unity ben ik mijn paard beter gaan begrijpen, lezen en kan ik naar haar luisteren. Hierdoor kan ik haar bieden wat ze van mij nodig heeft.
Tot slot:
When we listen, we learn. When we learn, we understand. When we understand, we create Magic....
Els van der Meulen
="
Trailerladen, van probleem tot probleemloos!
Hieronder een aantal reacties van mensen die aan onze cursussen trailerladen mee hebben gedaan, of hulp hebben gehad aan huis met het laden van hun paard. Enjoy!
"Hallo allemaal,
Ik heb met mijn paard een trailercursus bij Equi Unity gedaan.
Om mijn paard in de trailer te krijgen was het eerst een kwestie van timing en 3 man hulp.
Ze was altijd erg gespannen en het kon niet langer zo door. Daarom had ik contact opgenomen met Equi Unity.
Tijdens de cursus heeft mijn paard zelf de trailer kunnen ondervinden. Stapje voor stapje ging mijn paard
steeds verder uit eigen wil de trailer in. Door veel geduld en respect voor het paard stond ze na circa 5 kwartier op eigen houtje ontspannen in de trailer.
Tijdens de cursus ben ik veel wijzer geworden. Er is mij veel verteld, vanuit het oogpunt van het paard.
Na de cursus ben ik zelf verder gaan trainen. Ze liep gelijk de trailer in en het ging allemaal keurig.
Ik ben blij dat ik deze cursus heb gevolgd. Ik kan tegenwoordig alleen mijn paard laden en dat is een hele verandering met eerst.
Dankjewel Equi Unity.
Groetjes,
Chloë Pouw"
"Hey meiden,
Ik wil jullie even laten weten dat Joyce en ik afgelopen weekend even geoefend hebben met Jessy met het trailerladen naar aanleiding van jullie cursus. En het gaat super goed!
Ze loopt er zelfs in zonder dat wij het aan haar vragen, weliswaar ook omdat er een mandje hooi in stond, maar toch. Ik lette even niet op haar omdat ik even stond te praten en toen ging ze uit zichzelf de trailer in (we stonden bij de trailer).
Wat een mega verandering! Van gespannen naar ontspannen!
Ook wil ik even laten weten dat ik veel aan de tips heb gehad m.b.t. het grondwerk.
Ik weet nu veel beter hoe ik bepaalde dingen kan aanpakken waardoor ik meer voor elkaar krijg met haar op een leuke manier.
Dus nog een keer: heel veel dank voor de hele leuke en informatieve cursusdag!
Groetjes,
Diana"
"Hallo allemaal,
Ik heb met mijn paard een trailercursus bij Equi Unity gedaan.
Om mijn paard in de trailer te krijgen was het eerst een kwestie van timing en 3 man hulp.
Ze was altijd erg gespannen en het kon niet langer zo door. Daarom had ik contact opgenomen met Equi Unity.
Tijdens de cursus heeft mijn paard zelf de trailer kunnen ondervinden. Stapje voor stapje ging mijn paard
steeds verder uit eigen wil de trailer in. Door veel geduld en respect voor het paard stond ze na circa 5 kwartier op eigen houtje ontspannen in de trailer.
Tijdens de cursus ben ik veel wijzer geworden. Er is mij veel verteld, vanuit het oogpunt van het paard.
Na de cursus ben ik zelf verder gaan trainen. Ze liep gelijk de trailer in en het ging allemaal keurig.
Ik ben blij dat ik deze cursus heb gevolgd. Ik kan tegenwoordig alleen mijn paard laden en dat is een hele verandering met eerst.
Dankjewel Equi Unity.
Groetjes,
Chloë Pouw"
"Hey meiden,
Ik wil jullie even laten weten dat Joyce en ik afgelopen weekend even geoefend hebben met Jessy met het trailerladen naar aanleiding van jullie cursus. En het gaat super goed!
Ze loopt er zelfs in zonder dat wij het aan haar vragen, weliswaar ook omdat er een mandje hooi in stond, maar toch. Ik lette even niet op haar omdat ik even stond te praten en toen ging ze uit zichzelf de trailer in (we stonden bij de trailer).
Wat een mega verandering! Van gespannen naar ontspannen!
Ook wil ik even laten weten dat ik veel aan de tips heb gehad m.b.t. het grondwerk.
Ik weet nu veel beter hoe ik bepaalde dingen kan aanpakken waardoor ik meer voor elkaar krijg met haar op een leuke manier.
Dus nog een keer: heel veel dank voor de hele leuke en informatieve cursusdag!
Groetjes,
Diana"
Trailerladen van Jaarling Evita
Evita
Hoi allemaal,
Mijn anderhalf jarige merrie had best een hoop meegemaakt met de trailer! Waardoor ik haar eigenlijk niet meer durfde te vervoeren voordat er weer gekke dingen gingen gebeuren. Totdat een kennis me mee vroeg naar een cursus trailerladen van Equi-Unity! Ik zag hoe Kim en Wendy met de paarden om gingen en toen ik dat zag had ik een beetje meer hoop dat Kim en Wendy mij konden helpen met mijn jaarling Evita.
Toen ik Evita kocht was ze 5 maanden oud en ze is toen gebracht door haar fokker. In haar uppie vanuit de achterhoek naar Aalsmeer, 2 uur rijden ofzo, arm beesie helemaal over de zeik want ze stond in een hele afgesloten 1 paards trailer (nog niet zo erg, want ze moet toch vervoerd kunnen worden) maar het schijnt dus dat ze haar erin hebben getild, dus niet eerst heb laten kijken snuffelen etc. Ze zat onder de wondjes op haar kleine knietjes, dat haar 1e keer op de trailer. Toen ze in Aalsmeer stond had ik maar besloten haar in de groep te gooien, heb een heel lief vrouwtje gevonden die een veulen had lopen en een oudere ruin, zij heeft Evita opgehaald. Deze 2e keer in de trailer ging goed (ook omdat dit vrouwtje in alle geduld haar erop heeft gezet. Toen ze 1 jaar was moest Evita geopereerd worden aan een stelthoef, dus werd ze uit haar kudde gehaald en de trailer in gedwongen! Uiteindelijk heb ik haar in alle rust erop gelopen(ik dacht laat ik het is proberen) je weet maar nooit, ze liep er dus zo in, totdat de klep dicht ging ze raakte zo in paniek dat ze tot 3 x aan toen over die voorbuis heen sprong in de trailer en dus ook 3x haar halster heeft stuk getrokken, ze bloedde zo hevig op haar voorhoofd dat we niet eens hebben gekeken haar trenkigel (verdoving) hebben gegeven dat ze rustig werd en naar de kliniek zijn gereden. Daar aangekomen keek de DA en kon je zo haar voor pluk optillen van haar hoofd, a 25 nieten in haar kop en een operatie gehad, gelukkig was alles goed gelukt en de wond goed geheeld op haar hoofd, dus we konden haar halen. k heb haar absoluut laten inspuiten (verdoven) zodat ze zeker rustig stond en dat ging uiteindelijk erg goed.
Evita moest weer verhuizen en dus heb ik Kim en Wendy gevraagd te helpen. Ik wilde het gewoon voor elkaar krijgen om Evita er zonder verdoving of iets erop te krijgen. Kim vond het verstandig om eerst even van tevoren te kijken hoe mijn merrie is tegenover trailer. Kim wist haar te overtuigen dat de trailer niet eng is. Toen was het Zaterdag de dag dat ze verhuizen moest, Wendy kwam met haar trailer en een ander super mak paard. Evita (mijn merrie) stond er na nog geen half uur helemaal rustig in! In principe bleef ze braaf staan dus kon de klep dicht! HEHE!! Aangekomen met Wendy had ik haar er zelf afgehaald, ook schouderklopje voor mezelf, want zou dat eerder niet durven. Kortom ik heb dus gezien van Kim hoe het anders kan! Ben hartstikke blij dat die 2 meiden me geholpen hebben! Bedankt nog!
Groetjes,
Chantal en Evita
Mijn anderhalf jarige merrie had best een hoop meegemaakt met de trailer! Waardoor ik haar eigenlijk niet meer durfde te vervoeren voordat er weer gekke dingen gingen gebeuren. Totdat een kennis me mee vroeg naar een cursus trailerladen van Equi-Unity! Ik zag hoe Kim en Wendy met de paarden om gingen en toen ik dat zag had ik een beetje meer hoop dat Kim en Wendy mij konden helpen met mijn jaarling Evita.
Toen ik Evita kocht was ze 5 maanden oud en ze is toen gebracht door haar fokker. In haar uppie vanuit de achterhoek naar Aalsmeer, 2 uur rijden ofzo, arm beesie helemaal over de zeik want ze stond in een hele afgesloten 1 paards trailer (nog niet zo erg, want ze moet toch vervoerd kunnen worden) maar het schijnt dus dat ze haar erin hebben getild, dus niet eerst heb laten kijken snuffelen etc. Ze zat onder de wondjes op haar kleine knietjes, dat haar 1e keer op de trailer. Toen ze in Aalsmeer stond had ik maar besloten haar in de groep te gooien, heb een heel lief vrouwtje gevonden die een veulen had lopen en een oudere ruin, zij heeft Evita opgehaald. Deze 2e keer in de trailer ging goed (ook omdat dit vrouwtje in alle geduld haar erop heeft gezet. Toen ze 1 jaar was moest Evita geopereerd worden aan een stelthoef, dus werd ze uit haar kudde gehaald en de trailer in gedwongen! Uiteindelijk heb ik haar in alle rust erop gelopen(ik dacht laat ik het is proberen) je weet maar nooit, ze liep er dus zo in, totdat de klep dicht ging ze raakte zo in paniek dat ze tot 3 x aan toen over die voorbuis heen sprong in de trailer en dus ook 3x haar halster heeft stuk getrokken, ze bloedde zo hevig op haar voorhoofd dat we niet eens hebben gekeken haar trenkigel (verdoving) hebben gegeven dat ze rustig werd en naar de kliniek zijn gereden. Daar aangekomen keek de DA en kon je zo haar voor pluk optillen van haar hoofd, a 25 nieten in haar kop en een operatie gehad, gelukkig was alles goed gelukt en de wond goed geheeld op haar hoofd, dus we konden haar halen. k heb haar absoluut laten inspuiten (verdoven) zodat ze zeker rustig stond en dat ging uiteindelijk erg goed.
Evita moest weer verhuizen en dus heb ik Kim en Wendy gevraagd te helpen. Ik wilde het gewoon voor elkaar krijgen om Evita er zonder verdoving of iets erop te krijgen. Kim vond het verstandig om eerst even van tevoren te kijken hoe mijn merrie is tegenover trailer. Kim wist haar te overtuigen dat de trailer niet eng is. Toen was het Zaterdag de dag dat ze verhuizen moest, Wendy kwam met haar trailer en een ander super mak paard. Evita (mijn merrie) stond er na nog geen half uur helemaal rustig in! In principe bleef ze braaf staan dus kon de klep dicht! HEHE!! Aangekomen met Wendy had ik haar er zelf afgehaald, ook schouderklopje voor mezelf, want zou dat eerder niet durven. Kortom ik heb dus gezien van Kim hoe het anders kan! Ben hartstikke blij dat die 2 meiden me geholpen hebben! Bedankt nog!
Groetjes,
Chantal en Evita
Reportage Demonstratie trailerladen
Door Lilian Haarmans
Tijdens de demonstatie die Equi-Unity samen met Michael Grohmann gaf op stal wennekers in Aalsmeer, heeft Lilian Haarmans een reportage gemaakt. De reportage is te lezen via onderstaande link.
Tijdens de demonstatie die Equi-Unity samen met Michael Grohmann gaf op stal wennekers in Aalsmeer, heeft Lilian Haarmans een reportage gemaakt. De reportage is te lezen via onderstaande link.
Stuk uit nieuwsbrief Het Voetpad
Kim & Orsini
(door John Beckers)
Onderstaand stukje is gepubliceerd in de nieuwsbrief van Het Voetpad en geschreven door John Beckers naar aanleiding van de demonstratie die ik op zondag 5 September op de NH bij stal Mansour heb gegeven.
NH - dag Stal Mansour
Deze dag die nu al voor de zevende keer door Stal Mansour georganiseerd werd, voltrok zich onder een heerlijk zonnetje. De organisatie schat dat er zo tweeduizend bezoekers zijn geweest. De meesten hiervan hebben hun tijd verdeeld over de demonstraties, de workshops, de lezingen en het bezoeken van de stands. Ook deze dag werd weer gekenmerkt door een soepele en vriendelijke organisatie en een ontspannen sfeer. Aangezien ik zelf binnenkort mijn paard in eigen beheer ga verzorgen was ik in het bijzonder ge?nteresseerd in zaken zoals huisvesting en voeding, maar hierover zo meteen meer.
Wanneer ik het totale programma-aanbod voor mijzelf in een woord zou samenvatten, zou dat het woord ENERGIE zijn. In nagenoeg elke lezing kwam dit begrip naar voren: de energie van het paard, de energie van de ruiter en hoe beiden elkaar beinvloeden.
Kim Steutel van Equi-unity startte de dag met een zeer mooie demonstratie hoe paard en ruiter met elkaar kunnen communiceren. Door haar energieniveau naar behoefte te op te schalen of te verkleinen ontstond een zeer fraaie dans, zowel op de grond als op de rug van haar paard Orsini. Kim combineerde hierbij invloeden van Pat Parelli met inzichten uit de klassieke ruiterkunst en maakte hier een vloeiend geheel van.
Onderstaand stukje is gepubliceerd in de nieuwsbrief van Het Voetpad en geschreven door John Beckers naar aanleiding van de demonstratie die ik op zondag 5 September op de NH bij stal Mansour heb gegeven.
NH - dag Stal Mansour
Deze dag die nu al voor de zevende keer door Stal Mansour georganiseerd werd, voltrok zich onder een heerlijk zonnetje. De organisatie schat dat er zo tweeduizend bezoekers zijn geweest. De meesten hiervan hebben hun tijd verdeeld over de demonstraties, de workshops, de lezingen en het bezoeken van de stands. Ook deze dag werd weer gekenmerkt door een soepele en vriendelijke organisatie en een ontspannen sfeer. Aangezien ik zelf binnenkort mijn paard in eigen beheer ga verzorgen was ik in het bijzonder ge?nteresseerd in zaken zoals huisvesting en voeding, maar hierover zo meteen meer.
Wanneer ik het totale programma-aanbod voor mijzelf in een woord zou samenvatten, zou dat het woord ENERGIE zijn. In nagenoeg elke lezing kwam dit begrip naar voren: de energie van het paard, de energie van de ruiter en hoe beiden elkaar beinvloeden.
Kim Steutel van Equi-unity startte de dag met een zeer mooie demonstratie hoe paard en ruiter met elkaar kunnen communiceren. Door haar energieniveau naar behoefte te op te schalen of te verkleinen ontstond een zeer fraaie dans, zowel op de grond als op de rug van haar paard Orsini. Kim combineerde hierbij invloeden van Pat Parelli met inzichten uit de klassieke ruiterkunst en maakte hier een vloeiend geheel van.
Sharon & Nina
Sharon & Nina
Hoi allemaal,
Zondag 22 augustus ben ik met mijn 5 jarige merrie Nina naar de playday van Equi-Unity geweest
.
Na eerst verkeerd te zijn gereden kwam ik uiteindelijk aan bij een gezellige stal waar al een paar andere paarden in de bak stonden te wachten. Ik heb Nina gauw uit de trailer gehaald en me bij de groep gevoegd. We kregen eerst wat theorie uitleg van Kim en daarna zijn we aan de slag gegaan met de paarden.
Er stond veel in de bak om mee aan de slag te gaan en Kim en Wendy liepen rond gaven aanwijzingen en hielpen daar waar nodig was. Ik ben met Nina begonnen bij de bal. Dit vond ze in het begin wat spannend maar al na korte tijd stonden we met de bal te stuiteren voor Nina haar neus en was er niets meer aan de hand. Toen naar de Pedestal en met wat hulp van Kim stond Nina al snel met haar beide voorbenen op de Pedestal en ow wat voelde ze der eigen stoer!!
De tonnen waar ze overheen kon springen waren in het begin best spannend en daar sprong Nina dan ook hoog en haastig overheen ook dit ging later al een heel stuk beter. Toen was de trailer aan de beurt. Nina moest de trailer in lopen terwijl ik buiten de trailer bleef staan. Nina werd heel dominant om het moment dat ze er in moest waardoor het mij niet alleen lukte, maar met veel geduld is het Kim uiteindelijk gelukt om Nina in de trailer te krijgen. We hebben ook nog 8tjes gedraaid tussen 2 pionnen, je paard door een smalle ruimte sturen terwijl je er zelf buiten staat. En het sliertengordijn. Doordat er een harde wind stond wapperde het gordijn flink, maar Nina is er uiteindelijk een aantal keer doorheen gegaan.
Ik vond het een erg leerzame en leuke ochtend en heb vooral geleerd om zelf rustig te blijven maar wel met overtuigingskracht iets te vragen van mijn paard.
Groetjes,
Sharon
Zondag 22 augustus ben ik met mijn 5 jarige merrie Nina naar de playday van Equi-Unity geweest
.
Na eerst verkeerd te zijn gereden kwam ik uiteindelijk aan bij een gezellige stal waar al een paar andere paarden in de bak stonden te wachten. Ik heb Nina gauw uit de trailer gehaald en me bij de groep gevoegd. We kregen eerst wat theorie uitleg van Kim en daarna zijn we aan de slag gegaan met de paarden.
Er stond veel in de bak om mee aan de slag te gaan en Kim en Wendy liepen rond gaven aanwijzingen en hielpen daar waar nodig was. Ik ben met Nina begonnen bij de bal. Dit vond ze in het begin wat spannend maar al na korte tijd stonden we met de bal te stuiteren voor Nina haar neus en was er niets meer aan de hand. Toen naar de Pedestal en met wat hulp van Kim stond Nina al snel met haar beide voorbenen op de Pedestal en ow wat voelde ze der eigen stoer!!
De tonnen waar ze overheen kon springen waren in het begin best spannend en daar sprong Nina dan ook hoog en haastig overheen ook dit ging later al een heel stuk beter. Toen was de trailer aan de beurt. Nina moest de trailer in lopen terwijl ik buiten de trailer bleef staan. Nina werd heel dominant om het moment dat ze er in moest waardoor het mij niet alleen lukte, maar met veel geduld is het Kim uiteindelijk gelukt om Nina in de trailer te krijgen. We hebben ook nog 8tjes gedraaid tussen 2 pionnen, je paard door een smalle ruimte sturen terwijl je er zelf buiten staat. En het sliertengordijn. Doordat er een harde wind stond wapperde het gordijn flink, maar Nina is er uiteindelijk een aantal keer doorheen gegaan.
Ik vond het een erg leerzame en leuke ochtend en heb vooral geleerd om zelf rustig te blijven maar wel met overtuigingskracht iets te vragen van mijn paard.
Groetjes,
Sharon
Hester & Lindsey
Hester & Lindsey
Hoi allemaal,
Ik heet Hester en dit is mijn pony Lindsey. Ze is een merrie van 1.45 cm hoog , ongeveer 9 jaar en ze is voskleurig. Ze was eerst mijn verzorgpony maar na 1 maand heb ik haar gekocht. Van tevoren wist ik dat het een moeilijke pony was en ik wist nog niet hoe ik haar kon helpen veranderen. Ze wilde alleen maar hard en rennen, liep door mij heen en vloog bij het kleinste dingetje in paniek weg ( dit kwam door een verkeerde hardhandige training),maar ze had een lief karakter en daar wilde ik het mee proberen.
Helaas ging het helemaal mis na een bosrit waarbij ze ervandoor is gegaan en ik haar pas aan het ind van de weg weer stil had staan, ik ben afgestapt en besloot om maar niet meer te gaan rijden. Haar gelijk weer verkopen vond ik ook geen oplossing want opgeven wilde ik ook niet. Al lang was ik geinteresseerd in een natuurlijk omgang met paarden (Parelli) maar een pakket kopen met boeken vond ik geen optie, vanwege dat ze alleen in het Engels te verkrijgen zijn en omdat ik graag iemand had die me in de praktijk kon helpen, naast je staat en je op elk moment kan corrigeren. Toen ben ik in contact gekomen met Kim van Equi-unity.
Het klikte gelijk en ik was enthousiast over de manier waarop ze les geeft en alles duidelijk uitlegt, het zorgde ervoor dat ik elke keer weer alle nieuwe dingen ging oefenen en Lindsey en ik altijd wat te doen hadden. Gelijk na een paar lessen is Lindsey extreem veranderd, in het begin hebben we veel geoefend met de stick die wordt gebruikt om richting aan te geven, maar Lindsey zag het als een zweep waarmee ik haar zou slaan. Nu vind ze de stick niet meer eng en is ze er vertrouwd mee geraakt, ze staat rustig stil met opstijgen en ik kan haar poetsen zonder dat ik haar vast hoef te zetten. We hebben dingen geoefend om haar rustiger te krijgen zoals 1 stapje opzij vragen i.p.v dat ze gelijk een heel rondje draait. Op die manier leert ze meer na te denken en niet gelijk te vluchten. Inmiddels ben ik na een half jaar grondwerk oefenen ook weer begonnen met rijden, dat lijkt lang maar de tijd vliegt voorbij omdat ze elke keer weer veranderd en ik nu ook een echte band met haar heb opgebouwd.
Lindsey is heel erg veranderd en ze komt veel ontspannender over. Ik krijg heel veel reacties van stalgenooten dat ze haar zo veranderd vinden en veel vrolijker, dat zijn hele mooi complimenten. Dit is pas het begin er valt nog zoveel te leren in de wereld van natural horsemanship, en uiteindelijk is het mijn ultieme droom om zonder zadel te rijden door het bos.
Groetjes,
Hester
Ik heet Hester en dit is mijn pony Lindsey. Ze is een merrie van 1.45 cm hoog , ongeveer 9 jaar en ze is voskleurig. Ze was eerst mijn verzorgpony maar na 1 maand heb ik haar gekocht. Van tevoren wist ik dat het een moeilijke pony was en ik wist nog niet hoe ik haar kon helpen veranderen. Ze wilde alleen maar hard en rennen, liep door mij heen en vloog bij het kleinste dingetje in paniek weg ( dit kwam door een verkeerde hardhandige training),maar ze had een lief karakter en daar wilde ik het mee proberen.
Helaas ging het helemaal mis na een bosrit waarbij ze ervandoor is gegaan en ik haar pas aan het ind van de weg weer stil had staan, ik ben afgestapt en besloot om maar niet meer te gaan rijden. Haar gelijk weer verkopen vond ik ook geen oplossing want opgeven wilde ik ook niet. Al lang was ik geinteresseerd in een natuurlijk omgang met paarden (Parelli) maar een pakket kopen met boeken vond ik geen optie, vanwege dat ze alleen in het Engels te verkrijgen zijn en omdat ik graag iemand had die me in de praktijk kon helpen, naast je staat en je op elk moment kan corrigeren. Toen ben ik in contact gekomen met Kim van Equi-unity.
Het klikte gelijk en ik was enthousiast over de manier waarop ze les geeft en alles duidelijk uitlegt, het zorgde ervoor dat ik elke keer weer alle nieuwe dingen ging oefenen en Lindsey en ik altijd wat te doen hadden. Gelijk na een paar lessen is Lindsey extreem veranderd, in het begin hebben we veel geoefend met de stick die wordt gebruikt om richting aan te geven, maar Lindsey zag het als een zweep waarmee ik haar zou slaan. Nu vind ze de stick niet meer eng en is ze er vertrouwd mee geraakt, ze staat rustig stil met opstijgen en ik kan haar poetsen zonder dat ik haar vast hoef te zetten. We hebben dingen geoefend om haar rustiger te krijgen zoals 1 stapje opzij vragen i.p.v dat ze gelijk een heel rondje draait. Op die manier leert ze meer na te denken en niet gelijk te vluchten. Inmiddels ben ik na een half jaar grondwerk oefenen ook weer begonnen met rijden, dat lijkt lang maar de tijd vliegt voorbij omdat ze elke keer weer veranderd en ik nu ook een echte band met haar heb opgebouwd.
Lindsey is heel erg veranderd en ze komt veel ontspannender over. Ik krijg heel veel reacties van stalgenooten dat ze haar zo veranderd vinden en veel vrolijker, dat zijn hele mooi complimenten. Dit is pas het begin er valt nog zoveel te leren in de wereld van natural horsemanship, en uiteindelijk is het mijn ultieme droom om zonder zadel te rijden door het bos.
Groetjes,
Hester